Początki i rozwój Rijeki
U ujścia rzeki powstała najpierw osada iliryjska, którą Rzymianie zniszczyli w II wieku p.n.e. Potem zbudowali Tharsatica i uczynili ważnym węzłem komunikacyjnym między Tergeste (Triest) i Senj. Tu przebiegały liguryjskie progi graniczne cesarstwa i stacjonowały legiony rzymskie, których zadaniem było poskramianie skorych do buntu Japodów i Dalmatów.
Niezwykle prężnie rozwijająca się Rijeka to jedno z najbardziej industrialnych miast na wybrzeżu Chorwacji.
We wczesnym Średniowieczu Rijeka należała do Królestwa Chorwackiego. Następnie dostała się pod wpływy niemieckie i przekształciła się w wolne miasto portowe. Dla Wenecji Rijeka była zawsze solą w oku, lecz nigdy nie udało się Republice Weneckiej podporządkować miasta na dłuższy czas. Turcy także stanowili ustawiczne zagrożenie dla regionu. Wiek XVII był okresem względnego spokoju. W 1709 r. Karol VI ogłosił Rijekę wolnym portem.
Cesarstwo habsburskie uczyniło Rijekę ważnym punktem strategicznym. W 1809 r. Napoleon przyłączył miasto do prowincji iliryjskiej. Po wielu zmianach Rijeka znów dostała się pod panowanie Austrii. Kiedy minęło niebezpieczeństwo osmańskie, a granica militarna straciła na swym znaczeniu, Austria zdecydowała się rozwijać Triest, jako miasto portowe, kosztem Rijęki. Triest był już bowiem połączony linią kolejową ze stolicą Habsburgów - Wiedniem.
Miasto dopiero od połowy XIX w. przeżywało okres rozwoju. Dotyczy to przemysłu stoczniowego, chemicznego, drzewnego i maszynowego. Z tego czasu pochodzi promenada nadbrzeżna wraz z monumentalnymi budowlami oraz nowe dzielnice miasta.
W latach I wojny światowej Włochy usiłowały rozszerzyć swoje terytorium o Istrię i Rijekę. W układzie londyńskim istotnie przyznano Italii pewną część Chorwacji, jednakże bez Rijeki. Oddziały włoskie wkroczyły na te tereny 18 grudnia 1918 r by przypieczętować ich przynależność do Italii.
Z początku zignorowano protesty kół politycznych, później jednak wobec coraz ostrzejszych wystąpień, rząd włoski rozważał wycofanie wojsk z zajętych terenów. W tej sytuacji do czynu przystąpił Gabriele d'Annunzio, poeta, prozaik i dowódca wojskowy. Opanował okręt wojenny i z 200 żołnierzami i grupą oficerów zdobył miasto. W ten sposób d'Annunzio chciał wymusić na rządzie włoskim aneksję Rijeki. Rzym nie zaaprobował samowolnego postępku żądnego sławy i poklasku d'Annunzia, uchodzącego w Italii za zwolennika faszyzmu w wydaniu Benito Mussoliniego.
D'Annunzio nie cofnął się i ogłosił Rijekę wolnym miastem Reggenza Italiana del Qarnero i nazwał je Fiume. Wsparcie otrzymał D'Annunzio od mieszkańców miasta, zwolenników Italii. Wolne miasto przetrwało 16 miesięcy. Kres położył mu premier Giovanni Giolitti. Wysłał on do Rijeki krążownik i rozkazał ostrzelać główną kwaterę szalonego poety. D'Annunzio musiał uchodzić. Po dojściu Mussoliniego do władzy umożliwiono mu powrót do kraju w 1924 roku. W tym samym roku, już za rządów Mussoliniego, Rijeka została w końcu zaanektowana przez Włochy.
Po II wojnie światowej miasto zostało włączone do Chorwacji i stało się największym portem kraju. Spory z 1991 r. i ogłoszenie niepodległości Chorwacji nie przyniosły żadnych istotnych zmian. Dzisiaj w Rijece żyje i pracuje ponad 200 000 ludzi.
Międzynarodowe Grand Prix zawodów żużlowych na torze wyścigowym Grobnik w Rijece jest coroczną atrakcją dla entuzjastów sportu motorowego.
- Komentarze i opinie
-
Brak komentarzy na forum, możesz być pierwszą osobą rozpoczynającą temat