Kvarner

Zatoka Kvarner rozciąga się od riwiery opatijskiej i wybrzeża istryjskiego do wyspy Pag. Jej powierzchnia wynosi 3300 km2. Tu leżą wyspy Krk, Cres, Losinj i Rab. Wiele podłużnych wysp to szczyty zatopionych w morzu łańcuchów Alp Dynarskich, które biegną wzdłuż wybrzeża na południe aż do Albanii. Krk Cres i Pag należą do największych wysp Chorwacji. Klimat jest łagodny, lato ciepłe, a zima niezbyt sroga. Przeciętna temperatura w roku wynosi 14°C. Zatoka jest chroniona przez pasmo gór Ućka i Velebit, więc noce letnie są przyjemnie chłodne. Orzeźwiająco też działa w lecie wiatr mistral. W zimie jednak temperatura może szybko obniżyć się, jeśli wieje Bora znad wyżyn. Oprócz chłodu Bora przynosi słoneczną pogodę, natomiast Jugo zapowiada pogorszenie pogody i deszcz. Jest to jeden z nielicznych regionów, w których w okresie między Bożym Narodzeniem a Wielkanocą można tego samego dnia uprawiać sporty zimowe i zażywać kąpieli w wodzie morskiej. Dzieje się tak dzięki temu, że Góry Dynarskie, ze wspaniałymi szlakami narciarskimi, leżą blisko wybrzeża Adriatyku. Roślinność wokół zatoki jest bujna i zielona.

Wszędzie na świecie góry schodzące do morza tworzą piękne krajobrazy - Kvarner nie jest pod tym względem wyjątkiem. Zatoka Kvarnerska znajduje się 100 km na południe od Rijeki, rozciąga się pomiędzy półwyspem Istria a chorwackim wybrzeżem. Na nietkniętych terenach, o podłożu wapiennym, rosną drzewa laurowe, palmy i agawy. W licznych ogrodach uprawia się owoce cytrusowe. Mimo kolorowej wspaniałości w przyrodzie, która wybucha z początkiem wiosny, brak jest uprawnych pól dla warzyw i soczystych łąk dla trzody. Wapienne podłoże nie zezwala ani na wyspach, ani na kontynencie na prowadzenie gospodarki rolnej, która przyniosłaby oczekiwane efekty. Ale zatoka Kvarner obfituje w przeróżne rodzaje ryb. Nic dziwnego zatem, że kuchnia na wybrzeżu wyspecjalizowała się w przyrządzaniu owoców morza.

Granicę z Istrią wyznacza potężny masyw górski Ućka, z którego widać jak na dłoni prawie całą Zatokę Rijecką. Dalej od morza wznosi się masyw Górski Kotar z Parkiem Narodowym Risnjak, ostoją spokoju i dzikiej przyrody. Ućka stanowiący naturalną ochronę przed zimnymi prądami powietrza, tak więc Opatija i malownicze miejscowości położone w jej pobliżu: Volosko, Ika, Ićići, Lovran, Medveja, Mośćenićka Draga są miejscowościami turystycznymi położonymi najbliżej Środkowej Europy, z bardzo łagodnym klimatem.

Również od wschodu granicę regionu zamykają góry, ciągnące się z północnego zachodu na południowy wschód, równolegle do wybrzeża. Ich najciekawszą partię obejmuje Park Narodowy Północny Velebit. Dzięki dobremu i łagodnemu klimatowi riwiera liburnińska i wyspy kvarnerskie porośnięte są przepiękną roślinnością. Dlatego też znakiem firmowym Opatiji jest Kamelia. Powszechnie występuje też drzewo laurowe, nie powinno więc dziwić, że od niego właśnie pochodzi nazwa cudownej miejscowości sąsiadującej z Opatija, Lovranu. Bujnie występuje też i inna roślinność śródziemnomorska.

Nazwa Kvarner, Quarnero po włosku, pochodzi prawdopodobnie od łacińskiego Mare Quaternarium, co oznacza morze czteroczęściowe. Nazwa ta wskazuje na położenie geograficzne wysp. Wyspy Krk, Rab i Pag rozciągają się równolegle do wybrzeża chorwackiego, a Cres i Losinj osłaniają zatokę od strony otwartego morza. Między górami a morzem leżą bardzo popularne turystycznie miasta i miasteczka. W północnej części regionu tradycje turystyczne sięgają czasów, kiedy Rijeka uzyskała połączenie kolejowe z Wiedniem, Budapesztem i Wenecją. Zabudowa ma tutaj cesarsko-królewski charakter, z dominującą secesją i klasycyzmem. Taka jest Opatija i jej okolice oraz częściowo sama Rijeka. Dalej na południowy wschód, naprzeciwko wyspy Krk rozciągają się popularne letniska: Crikvenica, Selce i Novi Vinodolski. Jeszcze dalej jest Senj z piracką twierdzą Nehaj i Jablanac, za którym morze wrzyna się między góry, tworząc fiord Zavratnica.

Dobrze chronione i ukryte zatoki czyniły w przeszłości handel morski przedsięwzięciem ryzykownym. W Średniowieczu utarło się nawet powiedzenie chrześcijańskie żeglowanie, co oznaczało, że każdy wówczas pływający po morzu uprawiał rozbój i piractwo. Miasta wybrzeża też nie były wolne od tych niebezpieczeństw. Panowało wówczas przekonanie, że ludzie są nie tylko przed Bogiem równi, lecz także przed piratami. Austriacy uczynili region Kvarner znaczącym centrum strategicznym w ramach swych dążeń ekspansjonistycznych. Tu miała swoją przystań jedyna flota, którą kiedykolwiek posiadała Austria. Tu także utonęły marzenia Habsburgów o potędze morskiej. Dziś nie ma już piractwa i rozboju, wyspy leżące u wrót malowniczego kraju stanowią raj dla żeglarzy, a małe kradzieże zdarzają się tylko przy często zatłoczonych bufetach, w hotelach i restauracjach.

Komunikacja na wybrzeżu Kvarneru nie stanowi problemu - Magistralą Adriatycką kursują liczne autobusy, łącząc rozsiane wzdłuż niej miejscowości z Rijeką i miastami położonymi dalej na południe. Łagodny klimat już w czasach panowania Monarchii Austro-Węgierskiej przyczynił się do tego, że Kvarner a zwłaszcza Opatija zyskała tytuł uzdrowiska po tym jak rodzina cesarska i przedstawiciele wyższych sfer wybrali właśnie ją na miejsce swojej letniej rezydencji.