Republika Dubrownicka

Republika Dubrownicka powstała na skutek połączenia terytoriów oddanych Dubrownikowi przez królów serbskich. Miasto bardzo szybko się rozwijało, szczególnie gwałtownie w XV w. Powstawały wówczas wielkie manufaktury - wytwórnie zakładane przez patrycjat i bogatych mieszczan.

Jednocześnie republika płaciła haracz Turkom za możliwość handlu na ich terytorium. W takiej sytuacji kupcy zaczęli szukać pomocy u królów hiszpańskich. W czasie wojen wenecko-tureckich Dubrownik zachował neutralność, dzięki czemu handel miał szansę dalszego rozwoju. Kupcy sprowadzali głównie tanie zboże trackie i egipskie oraz luksusowe wyroby wschodnie. Rozkwit republiki był krótkotrwały i został przerwany kryzysem ekonomicznym w XVI w. Potem miasto nawiedziło potężne trzęsienie ziemi i pożar.

Wojny tureckie miały ogromny wpływ na wszystkie ziemie chorwackie. I tak znajdująca się pod wpływem Wenecji Republika Dubrownicka nie wytrzymywała gospodarczej ofensywy Austrii, a austriackie porty w Trieście i Rijece zagroziły i jej, i samej Republice Weneckiej. Potem osłabione gospodarczo tereny zajął Napoleon. O wpływy w Dalmacji i Dubrowniku zabiegała również Rosja, z którą kontakt utrzymywały głównie prawosławne klasztory. W tym czasie terytorium Chorwacji tworzyły trzy żupanie: żupecka, karlowacka i warażdinska, składające się na Banowinę. Do Chorwacji nie należała ani Dalmacja, ani Istria będąca wówczas prowincją Austrii.