Atrakcje Rovinj

Po wschodniej stronie miasta usytuowany jest klasztor Franciszkanów zbudowany w stylu barokowym w pierwszej połowie XVIII w. Obok stoi najstarszy kościół w mieście - przedromańska świątynia pod wezwaniem Świętej Trójcy. Budowla powstała prawdopodobnie w XI w. naprawdę zasługuje na uwagę, szczególnie z powodu pięknych elementów architektonicznych (kamienne kraty w oknach).

Ze szczytu można zejść stromymi uliczkami lub długimi schodami, na piękne stare miasto. Inne łączą się z małymi placykami, tworząc nieregularną siatkę. Środkiem prowadzi główna ulica - Grisia, którą można dojść do katedry. Stare Miasto jest niesłychanie malownicze, posiada sporo cech typowo włoskich, takich jak wspomniane już wąskie i strome uliczki, nagłe zakręty i niespodziewane placyki, na których stoją ozdobne studzienki. Są tu pasażyki na wysokości pierwszego piętra łączące przeciwległe kamienice. Są wreszcie pasaże przechodzące pod kamienicami. Bardzo piękne domy, ze zdobionymi portalami, oknami i balkonami, nocą, przy świetle księżyca, nabierają jakiejś dziwnej magii i czaru.

W porcie znajduje się wieża zegarowa oraz łuk triumfalny Balbiego stojący na miejscu dawnej bramy miejskiej i stanowiący wejście do Starego Miasta. Łuk ozdobiony jest pięknymi barokowymi rzeźbami i kartuszami - płaszczyznami wydzielonymi z całości, w których zawierają się różne emblematy, herby i inskrypcje. W okolicach portu można odwiedzić Muzeum Regionalne, w którym mieści się również galeria sztuki współczesnej.

Zabytkowy ratusz stoi po przeciwnej stronie placu. Wiedzie od niego wąska uliczka, która w swej końcowej części rozszerza się, tworząc maty placyk. Stoi tu gmach miejskiego pałacu z XVI w. W głębi Starego Miasta warto obejrzeć interesujące kamienice i wyjątkowej urody studzienkę.

Po południowej stronie miasta znajduje się port osobowy, który został zbudowany na miejscu starszego portu. Od południa chroni go wysepka Katarina, a od wschodu część półwyspu z nowymi dzielnicami. Północny brzeg jest bardzo stromy, mury obronne i ściany domów prawie dotykają wody, niewiele miejsca pozostawiając na przejście. W niektórych miejscach fortyfikacje wynurzają się wprost z morza, a ponad nimi, wspinając się po stoku wzgórz, wznoszą się wysokie kamienice.