W parku spotkać można liczne gatunki zwierząt
Ziemia NP Plitvickich Jezior kryje dostatek leśnego środowiska z licznymi różnymi rodzajami flory i zwierzaków. Najobfitszą część puszczy stanowią jodły oraz buki. W otoczeniu nich szczególnie wyróżnia się bukowo-jodłowa knieja Corkova uvala, będąca jedną z najładniejszych w tej części Europy. Park ma powierzchnię około 20 ha, jednak akweny wodne zajmują zaledwie 1% terenu parku, pozostała cześć parku to wyjątkowo gęste lasy a także pastwiska i łąki. Najniżej położone miejsce leży na wysokości poniżej 500 metrów n.p.m., a najwyższe ok 1250 m n.p.m. Obszar ten sprzyja powstawaniu grot - odkryto ich tutaj ok. 20. Największe to: Modra pećina, Kalućerova pećina, Supłjara, Golubinjaća, Koranska. Niestety, nie są upublicznione do eksplorowania. Początki utworzenia parku rozpoczęto w latach 20 XX w, lecz definitywnie otworzono w 1949 r. Trzydzieści lat po otwarciu strefę wciągnięto na spisie Międzynarodowego Dziedzictwa Kulturalnego UNESCO.
- Komentarze i opinie
-
TomekNa obejrzenie rezerwatu trzeba liczyć minimum cały dzień, pamiętając im szybciej pójdzie się na trasę zwiedzania tym lepiej ponieważ wieczorem kiedy człowiek jest zmęczony i do tego głodny - jest się zły a wtedy nawet piękno parku przestaje się podobać. Narodowy Park w Plitvicach długo będę pamiętać, jego piękne kolory w zestawieniu między ostrą zielenią, turkusowymi jeziorami i czystym błękitnym niebem utkwi w moich marzeniach. Przecudowne miejsce, właśnie teraz podziwiając te fotki z rezerwatu Plitwickiego bardzo żałuję że zwiedzając i przechadzając się i chodniczkami człowiek się nie zatrzyma na dłużej.
23 marca 2012
