Plitwickie jeziora kryją wiele gatunków ryb

Jeziora dolne zajmują mniejsze powierzchnie, pokryte mało powszechną florą. Na obrzeżu mieści się najpiękniejsze pole w parku - kilkudziesięciu metrowy Ogromny Wodospad Veliki slap, znakomicie prezentujący się z miejsca widokowego przy bramie numer 1. Park Plitvickie Jeziora jest pod względem powierzchni największym (294.82 km2) spośród 8 chorwackich obszarów chronionych. Strefę Plitvickich Jezior zatwierdzono parkiem narodowym w roku 1949 przez co stanowi on najstarszy chorwacki rezerwat przyrody. W 1979 roku Plitwice jako park został wprowadzony na Międzynarodową Listę Dziedzictwa Kulturowego i Przyrodniczego UNESCO. Rezerwat jest fenomenem krasowej hydrografii. Jeziora są popularne wapiennych kaskad tufu a także stałego biodynamicznego procesu ich wzrostu w specyficznych warunkach hydrologicznych. Tuf jest to porowata skała osadowa, utworzona przez wytrącenie się z wody węglanu wapnia. Skamielina ta buduje bariery, progi oraz inne formy w strumykach krasowych i strumieniach. Nurt ten jest dobrze dostrzegalny na kaskadach Jezior Plitvickich nieustannie trwa nawet wtedy gdy odwiedzający spacerują po parku. Plitvickie Jeziora znajdują się przy głównej szosie tranzytowej prowadzącej z Zagrzebia na południe do Dalmacji, (mniej więcej w połowie drogi między Zagrzebiem i Zadarem), znacznie ułatwia odnalezienie i daje możliwości uatrakcyjnienia wyjazdu. Do Plitvic z regionu Kvarneru dojechać tu można widokowymi krętymi drogami biegnącymi przez Modrus i Vojnovac albo przez Otoćac. Po drodze spotyka się zniszczone wioski, lecz zaleca się by tam nie wstępować.