Krka

Rzeki Chorwacji, kończące swój bieg w Adriatyku, są przeważnie krótkie i bardzo malownicze. Najpiękniejsza z nich Krka - bierze początek w Górach Dynarskich, potem żłobi kanion wśród wysokich skat i spada kaskadami po wysokich progach, koto miasteczka Śkradin, tworząc słynne wodospady. Teren wokół Śibenik ukształtowany jest przez rzekę Krka, która płynąc przez wapienne podłoże wytworzyła nieregularne koryto. Wodospady i bardzo wartki nurt charakteryzują rzekę Krka. Stanowi ona granicę między północną a środkową Dalmacją i zdąża do morza (ponad 75 km). Cały obszar jest Parkiem Narodowym Krka.

Cały teren wokół Šibenika ukształtowany jest przez rzekę płynącą wapiennym korytem. Jej bieg wyznacza naturalną granicę pomiędzy północną a środkową częścią Dalmacji. Najpiękniejszy i najbardziej interesujący jest wodospad Skradinski buk oddalony od Szybenika 12 km.

Krka obfituje we wspaniałe cuda natury spienione wodospady, kaskady, łagodne, błękitne zakola wśród zielonych lasów i bielejących w słońcu wapiennych brzegów. Na przestrzeni dziejów, począwszy od czasów najdawniejszych, Krka często stanowiła naturalną granicę państwa. Dziś objęta jest ochroną i wydziela Park Narodowy Krka.

Rzeka tworzy 17 kaskad o szerokości 100 m, pokonując 45-metrowy spadek terenu, a wszystko to dzieje się na długości 400 m. Krka płynie przez niewielkie lasy, a jej wody wpływają do jeziora Prokljansko. Najbardziej interesującym miejscem na rzece jest wodospad Skradinski buk oddalony o około 12 km od Šibeniku. Na długości około 400 m rzeka przepływa przez 17 kaskad, szerokich prawie na 100 m, pokonując 45-metrowy spadek terenu. W zależności od pory roku do Prokljan-sko jezero (jezioro) wpadają różne ilości wody, w zimie około 43 m na sekundę. Rzeka płynie przez małe obszary leśne, a osady potworzyły liczne tarasy wapienne. Podczas wolnych od pracy dni ta część parku wypełnia się gośćmi z Šibeniku i okolic. Przy największym wodospadzie mieści się ośrodek turystyczny z pięknym tarasem widokowym.

Nad piękną, nieujarzmioną rzeką położony był niegdyś ważny ośrodek klasztorny o tej samej nazwie, będący od 1072 r. siedzibą biskupstwa podległą metropolicie w Salzburgu. Ośrodek odegrał znaczącą rolę w procesie kolonizacji niemieckiej na terenach zasiedlonych przez Słowian karantańskich. Do dzisiaj zachowało się tu wiele zbytków architektury romańskiej.