Ujmująca przyroda Plitvickich Jezior
Park Plitvickie Jeziora jest największym (294.82 km2) spośród ośmiu chorwackich przyrodniczych stref chronionych. Powierzchnię Jezior Plitwickich zatwierdzono obszarem chronionym już w 1949 roku co sprawiło że jest to najstarszy chorwacki rezerwat przyrody. W 1979 roku Park Narodowy Jeziora Plitwickie został zarejestrowany na Listę Dziedzictwa Kulturowego i Przyrodniczego UNESCO. Park jest unikatowym zjawiskiem krasowej hydrografii. Jeziora znane są ze swoich wapiennych kaskad tufu oraz stałego biodynamicznego toku ich wzrostu w specyficznych warunkach hydrologicznych. Tuf to jest osadowa i porowata skała, powstająca przez wytrącenie się z wody węglanu wapnia. Skała ta tworzy bariery, progi i inne formy w rzekach krasowych i strumieniach. Proces ten jest w szczególności widoczny na kaskadach Jezior Plitvickich trwa nieustannie nawet podczas gdy turyści wędrują po parku. Plitvickie Jeziora znajdują się przy głównej drodze tranzytowej prowadzącej z Zagrzebia do Dalmacji, (mniej więcej w połowie drogi pomiędzy Zagrzebiem i Zadarem), pozwala na zaplanowanie wyjazdu i daje możliwości uatrakcyjnienia wyjazdu. Z wybrzeża Kvarneru pojechać można widokowymi krętymi drogami biegnącymi przez Modrus i Vojnovac albo przez Otoćac. Na tej trasie mija się zniszczone wioski, ale sugeruje się lepiej do nich nie wstępować. Bez cienia przesady okrzyknąć można, iż Park Narodowy Jeziora Plitwickie to najpiękniejsze miejsce w Chorwacji poza wybrzeżem. Ciąg małych jezior o zachwycającym niebieskawo-turkusowym zabarwieniu przegradzają wapienne bariery, budując przeróżne liczne kaskadowe wodospady, wśród rozrastającej się dziewiczej natury.
- Komentarze i opinie
-
PawełNa oglądanie parku wypada liczyć co najmniej jeden dzień, kierując się tym że im szybciej wyruszy się na szlak tym lepiej ponieważ po południu gdy jest się już wyczerpanym i do tego głodny - odechciewa się oglądać a wówczas nawet tak piękne rezerwatu staje się mało atrakcyjny. Park Plitvickich jezior długo będę pamiętać, tamtejsze barwy i kontrasty pomiędzy soczystą zielenią, turkusem wód oraz czystym błękitnym niebem na długo zostaną w mej pamięci. Cudowne miejsce, teraz gdy podziwiając te kadry z Plitvic piekielnie bije się w pierś iż gdy byłem tam i przechadzając się i dróżkami nie spędziło się więcej czasu.
13 lutego 2012
